14 października 1872 roku, w Legnicy oddany został do użytku nowy gmach szkolny przy Ritterstraße (obecna ul. Rycerska), przeznaczony na siedzibę szkoły dla chłopców zwanej Wilhelmsschule. W zamieszczonym w lokalnej prasie sprawozdaniu z uroczystości, w której uczestniczył m.in. burmistrz Ottomar Oertel, wspomina się o tym, iż budynek szkoły był pierwszym w mieście obiektem ogrzewanym ciepłym powietrzem i zaopatrzonym w systemem wentylacji. Znajdujemy opis „jasnych i obszernych klas”, poznajemy szczegóły dotyczące przebiegu ceremonii, dowiadujemy się, iż projektantem był miejski radca budowlany Johann Robert Mende, brak jednak jakiejkolwiek informacji o zegarze. Dopiero przy okazji zamieszczonego w gazecie sprawozdania z posiedzenia rady miejskiej w lipcu 1873 pojawia się wzmianka o zegarze na Wilhelmsschule, który w opinii magistratu służyć miał ludności całej dzielnicy, co usprawiedliwić miało zaniedbania w zakresie renowacji zegara na pobliskim katolickim kościele św. Jana. W historię budynku szkolnego wpisane są losy różnych placówek edukacyjnych. Do II wojny światowej funkcjonowały tutaj, poza Wilhelmsschule, która w 1888 roku przeniesiona została do innej siedziby, szkoła rolnicza (tymczasowo) oraz katolickie szkoły nr I oraz III. Po 1945 roku żydowska Szkoła Powszechna im. I. L. Pereca, w 1977 roku po powodzi II LO (epizodycznie), od 1981 roku mieszczą się tutaj trzy szkoły (podstawowa, gimnazjum i zawodowa) przeznaczone dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim. Na budynku znajdowały się dawniej dwie tarcze zegarowe, jedna na elewacji południowej, druga na zachodniej. Obecnie od strony ul. Rycerskiej widoczny jest ślad po zegarze w postaci metalowej tarczy bez wskazówek i oznaczeń godzin a od strony dziedzińca tarcza nowego zegara napędzanego elektronicznie, zamontowanego w 2009 roku przez firmę REK Jerzy Jurkiewicz ze Szczecina. Zegar elektroniczno-wskazówkowy z zasilaczem i odbiornikiem radiowym, sterowany jest komputerowo. Nowa tarcza ma średnicę 122 cm oraz nowe wskazówki. Trudno ustalić, kiedy i w jakich okolicznościach z budynku szkoły usunięty został zabytkowy mechanizm zegarowy z 1872 roku. Według Jana Brodeckiego – nie było go już około 1958 roku, była natomiast „jakaś cewka i druty instalacji elektrycznej” (forum lignitz.pl, janbro 10.01.2013 r.).
Grażyna Humeńczuk
w: Grażyna Humeńczuk, Marcin Makuch „Śladami legnickich zegarów” Legnica, 2017
